De laatste jaren heb ik veel geschreven en gepresenteerd over de golven in onze geschiedenis. Vooruitgang en voorspoed lijken voor ons nu heel vanzelfsprekend, maar blijken dat in een breder historisch perspectief helemaal niet te zijn! Wij hebben ooit onze Gouden Eeuw (van 65 jaar) gekend, die werd gevolgd door een eeuw (van ruim 100 jaar) van verval; zie ook "Day of Empire. How Hyperpowers Rise to Global Dominance - and Why They Fall" van Amy Chua (2007). Inmiddels hebben we weer een periode van 65 zeer voorspoedige jaren achter de rug. En nu?

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, zo maakte Paul Kennedy, een andere Amerikaanse schrijver, met zijn beroemde maar te weinig ter harte genomen boek "The Rise and the Fall of the Great Empires" al in 1987 duidelijk. (En natuurlijk was hij niet de eerste die dat stelde; zo zei de Amerikaanse schrijver Mark Twain ooit "History doesn't repeat itself. But it does rhyme." En hij was natuurlijk ook niet de eerste...) En Ian Morris, professor aan Stanford University, maakt nu, in 2010, met "Why the West Rules - For Now: The Patterns of History and What They Reveal About the Future" duidelijk wie er gaat en wie er komt. In Amerika maken ze zich dan ook terecht druk: "On a blistering evening in Phoenix recently, a group of prominent civic leaders met to talk about America. It didn't take long for the conversation to get around to the fall of the Ottoman Empire. That's what happens when smart Americans get to talking about politics these days."

En wat zegt Wen Jiaboa, de Chinese premier? Hij is het helemaal eens met het bovenstaande: "I believe history is like a mirror." En dat spiegelbeeld, we kunnen niet anders zeggen, dat ziet er voor China - en voor India trouwens ook - veelbelovend uit! Want tot ongeveer 3 eeuwen geleden hadden die twee landen veruit de grootste economieën ter wereld. Toen kwam West-Europa met z'n kolonialisme, en vervolgens nam Amerika het stokje over met z'n staal- en aardolie-industrie, z'n massaproductie en z'n internet. Maar intussen investeert China niet alleen meer in de capaciteit om goedkoop te produceren, maar vooral in goed onderwijs, nieuwe energie, nieuwe technologie en nog veel meer.

En dus? Er staat weer een Nieuwe Toekomst voor de deur, met nieuwe kansen en nieuwe uitdagingen. Dat vraagt om nieuwe oplossingen, nieuwe energie en nieuwe manieren om dat allemaal te organiseren. Albert Einstein zei ooit: "Hoe ik krankzinnigheid definieer? Als hetzelfde blijven doen en toch betere resultaten verwachten."

Amerika niest, laten wij ervoor zorgen niet krankzinnig te worden!