Mensen zitten vol met intrinsieke motivatie, de meeste althans. Ze willen iets doen, tot stand brengen, ze voelen verlangen, een drang om 'het ding' te doen, 'het' bovendien goed te doen, en daarin steeds beter te worden.

En ook: vertrouwen en waardering voelen, je veilig weten, het besef dat je invloed hebt, betekenis kunt hebben, op je sterke en favoriete punten bezig kunnen zijn, presteren, plezierig samenwerken.
De meesten hebben het moeilijk om hun intrinsieke motivatie concreet te kennen en al helemaal om die om te zetten in 'energizing' actie.
Daar kunnen organisaties en hun leidinggevenden heel goed bij helpen. Door te inspireren en te faciliteren; het sommetje hiervan is volgens mij het echte empoweren, energizen. Hierbij is van motiveren geen sprake, 'de baas' moet juist de al manifest of latent aanwezige motivatie ruim baan geven. Zoals Michelangelo ooit gezegd schijnt te hebben: ik houw geen beeld, ik verwijder de overtollige steen.
Aanboren, vrij maken, ondersteunen, uitlokken, verleiden en inzetten.

Die Michelangelo-stijl, daar zijn te veel organisaties en leidinggevenden nog niet zo goed in.

Het zit er in, en je moet het vrij maken - hoe krijg ik dat voor elkaar? Laten we voor het antwoord te rade gaan bij een andere groot kunstenaar: Picasso.

Picasso omringde zich voortdurend met veel mensen, amateurs die ook wilden creëren. Zij wilden geïntrigeerd worden, uitgedaagd, erbij zijn, hun passie najagen, geïnspireerd worden, hun kwaliteiten inzetten en leren.
Dat is wat Picasso die mensen gaf, hij faciliteerde en inspireerde.
En omdat hij gaf, kreeg hij ook veel. 1) Hij werd al doende continu gevoed met nieuwe ideeën, 2) zijn geest en eigen ideeën werden door de interactie en het zien van de ‘vruchten’ van anderen steeds gescherpt en verder gebracht én 3) er ontstond een difussie-proces, waardoor zijn ideeën draagvlak en markt konden vinden en creëren.
(Picasso stelde zich in al zijn genialiteit dus ook kwetsbaar op.)

Inspireren + Faciliteren, dat zouden meer mensen moeten doen.