De Topsectoren staan al een paar jaar enorm in de belangstelling.

Zij zijn volgens onze regering, en volgens velen met haar, onze bruggenhoofden naar economisch herstel en toekomstige welvaart. 

Sinds begin 2011 hebben we 9 Topsectoren, en onlangs pleitte de Aannemersfederatie Bouw & Infra ervoor de bouw tot tiende topsector van Nederland te benoemen. Wie wil de elfde worden? En wie de twaalfde? Wie eigenlijk niet?

Op het Topsectoren-geloof is veel kritiek van wetenschappers en van elders en wat mij betreft terecht. Overheden – politici, ambtenaren, beleidsbureaucraten in het algemeen! – zijn er erbarmelijk slecht in om de High Performing Organisations of High Performing Sectoren van de toekomst te selecteren en die dan ook nog eens tot nóg grotere hoogten te stuwen.

Waarbij dan ook nog eens de kanttekening kan worden gemaakt dat sectoren, bedrijfstakken, tegenwoordig met alle branchevervaging, globalisering en mondiale supply ketens en specialisatie, eigenlijk alleen nog in en vanwege de statistieken bestaan.

De Grote Vraag voor de overheid is daarom niet: wie zal succes brengen in de toekomst? maar: waar zal in de toekomst de groei vandaan komen en waarde worden gecreëerd?

Het antwoord is simpel en tweeledig:

1. Op de trends die nu al tractie maken
2. Bij en door mensen die daar energiek op inspelen

Dus het gaat om:

1. Kiezen voor welke van de 7 Grote Golven - waar ik op deze site en op vele andere plaatsen al zo vaak over heb verteld - en de kansen en bedreigingen die daaruit voortvloeien, we oplossing zouden kunnen of moeten creëren, plus
2. Ondernemingen die niet worden gekenmerkt door de sector waar ze min of meer in zitten, maar door een energiek ondernemingsklimaat.

Twee jaar geleden wilden we deze benadering verwerken in een Visie voor de Nederlandse Maakindustrie, maar daar kregen we de handen niet echt voor op elkaar.

Voor een echte, goede, inspirerende Visie is nog wel een volgend zetje nodig…